شعر پارسى

مجنون تر از ليلى، شيرين تر از فرهاد

اى عشق از آتش، اصل و نسب دارى

 از تيره ی دودى، از دودمانِ باد

آب از تو طوفان شد، خاك از تو خاكستر

 از بوى تو آتش، در جانِ باد افتاد

هر قصرِ بى شيرين، چون بيستون ويران

 هر كوهِ بى فرهاد، كاهى به دست باد

هفتاد پشتِ ما، از نسل غم بودند

 ارثِ پدر ما را، اندوه مادر زاد

از خاكِ ما در باد، بوى تو مى آيد

 تنها تو مى مانى، ما مى رويم از ياد