من یقین دارم که برگ،

کاین چنین خود را رها کردست در آغوش باد


                                                       فارغ است از یاد مرگ


لاجرم چندان که در تشویش از این بیداد نیست

پای تا سر، زندگیست


آدمی هم مثل برگ

                       می‌تواند زیست بی‌تشویش مرگ


گر ندارد همچو او، آغوش مهر باد را


می‌تواند یافت لطف

                             هرچه بادا باد را