ترانه ها: بابک جهانبخش.اکسیژن.راز

بعضی حرفارو نمیشه زد و من

از همین حرفا یه عمره که پرم

آخه کی از حاله کی با خبره

من یه عمره از خودم حرف می خورم

زیر خاکستر من طوفانه

معنی سکوت من سکوت نیست

وقتی که از چشم تو افتادم

دیگه هیچ افتادنی سقوط نیست

انقد حالم خرابه که اگه

به کسی چیزی بگم از رازم

بدون اینکه خودم خواسته باشم

تورو از چشم همه میندازم

گاهی با زخم های تازه تر میشه

دردای قدیمی رو از یاد برد

اما هرقدر به خودم زحم زدم

جای خالیت تورو یادم آورد

بعضی حرفا بی نهایت تلخه

اینجوری که نمیشه انکار کنم

انقدِ تلخ که دیگه می ترسم

با خودم اونارو تکرار کنم

انقد حالم خرابه که اگه

به کسی چیزی بگم از رازم

بدون اینکه خودم خواسته باشم

تورو از چشم همه میندازم



ترانه ها: بابک جهانبخش.اکسیژن.عذاب


باید حرف بزنیم باهم
زمان داره هدر میره
نگو باشه برای بعد
همین الانشم دیره

من از امروز می ترسم
از اینکه انقدر سردیم
باید حرف بزنیم باهم
باید این راهو برگردیم

فضای خونه بی روحه
من و تو هستیم و نیستیم
فقط گاهی برای یه عکس
پیش همدیگه می ایستیم

ببین جوری سکوت کردی
که وقتی هستی تنهاشم
خودت باعث شدی هرشب
تو آغوش یه درد باشم

واسه این دردی که دارم
بجز تو هیچ چی تسکین نیست
تو هم دردی و هم مرحم
عذابی بیشتر از این نیست
عذاب بالاتر از اینکه
عذاب سهم هرسالم
روزا بغض و شبا هق هق
تماشایی شده حالم



***



سکوت کردی و این یعنی
میدونی که گناه کاری
تو این حسرتی که داره
منو میکشه دست داری

سکوت کردی و این یعنی
از این درد بی خبر نیستی
سکوت کردی و این یعنی
پای این دوری نیستی

واسه این دردی که دارم
بجز تو هیچ چی تسکین نیست
تو هم دردی و هم مرحم
عذابی بیشتر از این نیست
عذاب بالاتر از اینکه
عذاب سهم هرسالم
روزا بغض و شبا هق هق
تماشایی شده حالم




ترانه ها: محسن یگانه.رگ خواب.سکوت


روزای سخت نبودن با تو

                                                        خلا امید و تجربه کردم

داغ دلم که بی تو تازه میــشد

                                                        هم نفسم شد سایه ی سردم

تو رو میدیدم از اونور ابر ها

                                                        که میخوای سر سری از من رد شی

آسمون و بی تو خط خطی کردم


                                                        چجوری میتونی انقده بد شی؟!؟

                                                        چجوری میتونی انقده بد شی؟!؟


سکوت قلبتو بشکن و برگرد

                                                       نذار این فاصله بیشتر از این شه


نمیخوام مثل گذشته که رفتی

                                                      دوباره آخره قصه همین شه


روزای سخت نبودن با تو

                                                       دور نبودنت و خط کشیدم

تازه میفهمم اشتباهم این بود

                                                       چهره ی عشقم و غلط کشیدم

عشق تو دارو نداره دلم بود

                                                        اومدی دار و ندارم و بردی

بیا سکوتتو بشکن و برگرد

                                                         که هنوزم تو دل من نمردی

                                                         که هنوزم تو دل من نمردی


سکوت قلبتو بشکن و برگرد 

                                                         نذاراین فاصله بیشتر از این شه

نمیخوام مثل گذشته که رفتی

                                                         دوباره آخره قصه همین شه


  

فریدن مشیری: مرگ

fmpcal25


چرا از مرگ می ترسید ؟


چرا زین خواب جان آرام شیرین روی گردانید ؟
چرا آغوش گرم مرگ را افسانه می دانید ؟

مپندارید بوم ناامیدی باز
به بام خاطر من میکند پرواز

مپندارید جام جانم از اندوه لبریز است
مگویید این سخن تلخ و غم انگیز است

مگر می، این چراغ بزم جان مستی نمی آرد
مگر این می پرستی ها و مستی ها

برای یک نفس آسودگی از رنج هستی نیست ؟
مگر افیون افسونکار

نهال بیخودی را در زمین جان نمی کارد
مگر دنبال آرامش نمی گردید

چرا از مرگ می ترسید ؟

کجا آرامشی از مرگ خوشتر کس تواند دید
می و افیون فریبی تیز بال وتند پروازند

اگر درمان اندوهند
خماری جانگزا دارند

نمی بخشند جان خسته را آرامش جاوید
خوش آن مستی که هوشیاری نمیبیند

چرا از مرگ می ترسید ؟
چرا آغوش گرم مرگ را افسانه میدانید ؟

بهشت جاودان آنجاست
گر آن خواب ابد در بستر گلوی مرگ مهربان آنجاست

سکوت جاودانی پاسدار شهر خاموشی است
همه ذرات هستی محو در رویای بیرنگ فراموشی است

نه فریادی، نه آهنگی، نه آوایی
نه دیروزی، نه امروزی، نه فردایی

جهان آرام و جان آرام
زمان در خواب بی فرجام

خوش آن خوابی که بیداری نمیبیند !
سر از بالین اندوه گران خویش بردارید

در این دنیا که هر جا هر که را زر در ترازو زور در بازوست
جهان را دست این نامردم صد رنگ بسپارید

که کام از یکدگر گیرند و خون یکدگر ریزند
درین غوغا فرو مانند و غوغا ها بر انگیزند

سر از بالین اندوه گران خویش بردارید !
همه بر آستان مرگ راحت سر فرود آرید

چرا آغوش گرم مرگ را افسانه میدانید ؟
چرا زین خواب جان آرام شیرین روی گردانید ؟

چرا از مرگ می ترسید ؟



قیصر امین پور: آواز عاشقانه

آواز عاشقانه ی ما در گلو شکست

                                         حق با سکوت بود، صدا در گلو شکست

دیگر دلم هوای سرودن نمی کند

                                         تنها بهانه ی دل ما در گلو شکست

سربسته ماند بغض گره خورده در دلم

                                         آن گریه های عقده گشا در گلو شکست

ای داد، کس به داغ دل باغ، دل نداد

                                         ای وای، های های عزا در گلو شکست

آن روزها ی خوب که دیدیم، خواب بود

                                         خوابم پرید و خاطره ها در گلو شکست

« بادا » مباد گشت و « مبادا »‌ به باد رفت

                                        « آیا » ز یاد رفت و « چرا » در گلو شکست

فرصت گذشت و حرف دلم ناتمام ماند

                                         نفرین و آفرین و دعا در گلو شکست

تا آمدم که با تو خداحافظی کنم

                                         بغضم امان نداد و خدا...در گلو شکست

قیصر امین پور: حرفی از نام تو

ناگهان دیدم سرم آتش گرفت

                 سوختم

                      خاکسترم آتش گرفت

چشم واکردم

     سکوتم آب شد

چشم بستم

     بسترم آتش گرفت

در زدم

کسی این قفس را وا نکرد

پر زدم

بال و پرم آتش گرفت

           از سرم خواب زمستانی پرید

                    آب در چشم ترم آتش گرفت

حرفی از نام تو آمد بر زبان

        دستهایم

                دفترم آتش گرفت