صائب تبریزی


ای دفتر حســــن ترا، فهرســـــت خط و خــــالـها

تفصیلها پنهان شــــــــده، در پــــردهٔ اجمـــــــالها

پیشـــــــانی عفــــو ترا، پرچین نســــازد جـرم مـا

آییــــــنه کی برهم خورد، از زشـــــــتی تمثالــها؟

با عقل گشتم همسفر، یک کوچه راه از بیکسی

شد ریشـــه ریشـــه دامنم، از خـــار استدلالـــها

هر شــب کواکب کـــم کنند، از روزی مــا پــاره‌ای

هـــــــر روز گـــــردد تنگتر، ســــوراخ این غربالـــها

حیران اطـــــوار خـــودم، درمــــاندهٔ کــــار خـــودم

هر لحظه دارم نیتـــــی، چـــــون قرعـــهٔ رمــــالها

هــر چند صائب مـــی‌روم، سامان نومیــــدی کنم

زلفش به دستم می‌دهــــد، ســـــررشتهٔ آمالـها